Wyrok SN z dnia 7 maja 2008 r., sygn. II PK 313/07

Nie można czynić zarzutu nadużycia prawa pracownikowi żądającemu ekwiwalentu za zaległy urlop wypoczynkowy (art. 8 k.p. w związku z art. 171 § 1 k.p.), jeżeli nie miał możliwości skorzystania z urlopu udzielonego mu przez pracodawcę w terminie określonym w art. 168 k.p.

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 maja 2008 r. sprawy z powództwa Bronisława J. przeciwko Urzędowi Gminy C. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu z dnia 26 lipca 2007 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 maja 2007 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Wąbrzeźnie zasądził od Urzędu Gminy w C. na rzecz Bronisława J. kwotę 24.503,64 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypo­czynkowy z ustawowymi odsetkami od dnia 2 grudnia 2006 r., a w pozostałej części powództwo oddalił. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne. W okresie od 25 listopada 2002 r. do dnia 1 grudnia 2006 r. powód w oparciu o sto­sunek pracy na podstawie wyboru pełnił funkcję wójta gminy C. W związku z niewyko­rzystaniem przez powoda zaległego urlopu wypoczynkowego, uchwałą z dnia 15 lu­tego 2006 r. Rada Gminy C. skierowała go na zaległy urlop wypoczynkowy w okresie od 20 lutego 2006 r. do 20 kwietnia 2006 r. z jednoczesnym zobowiązaniem przeka­zania prowadzenia spraw Gminy C. jej sekretarzowi. Powód nie podporządkował się powyższej uchwale, motywując, że sekretarz gminy od 1 marca 2006 r. pozostawał na zwolnieniu lekarskim w związku z przebytą operacją. W okresie wskazanym w uchwale Rady Gminy powód świadczył pracę i wykonywał swoje obowiązki, która to okoliczność nie była przez stronę pozwaną kwestionowana. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy wskazał, że ekwiwalent pieniężny należy się pracownikowi w razie niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Dla oceny prawa pracownika do ekwiwa­lentu nie jest zatem istotne skierowanie pracownika na urlop przez pracodawcę, ale faktyczne jego wykorzystanie. W sprawie niniejszej ustalono, iż powód nie podporządkował się uchwale Rady Gminy kierującej go na urlop, jako przyczynę wskazując niemożność korzystania z urlopu z uwagi na brak osoby, która mogłaby go zastąpić w wykonywaniu obowiązków. W tej sytuacji nie można uznać, że jego wyłączną motywacją była chęć uzyskania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, co mogłoby uzasadniać zarzut nadużycia prawa podmiotowego. Powód świadczył pracę w okresie, w którym był skierowany przez pracodawcę na urlop, a Rada Gminy nie próbowała w żaden sposób egzekwować swojej decyzji. W konsekwencji żądanie powoda znajduje podstawę w art. 171 § 1 k.p.