Zmiana zasad opodatkowania energii elektrycznej akcyzą

Przepisy prawa wspólnotowego

W dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej wskazany został dla Polski okres przejściowy do dnia 1 stycznia 2006 r. Taki okres czasu otrzymała Polska na dostosowanie polskich uregulowań prawnych dotyczących powstania obowiązku podatkowego od energii elektrycznej do wymogów dyrektywy. Polska tego terminu nie dotrzymała.

Dlatego podatnicy do 28 lutego br. mogą, powołując się na przepisy dyrektywy, nie stosować przepisów starej ustawy. Przepisy dyrektywy w następujący sposób regulują zasady opodatkowania produktów energetycznych i energii:

1. Moment powstania obowiązku podatkowego

Energia elektryczna jest towarem o specyficznym, niematerialnym charakterze wymagającym zapewnienia ciągłości dostaw. W związku ze swoją specyfiką opodatkowanie tego towaru nastręcza wielu wątpliwości co do określenia momentu jego dostarczenia odbiorcy. Trudno wskazać różnicę pomiędzy momentem dostarczenia energii elektrycznej do sieci przez producenta a momentem odbioru tej energii przez użytkownika końcowego.

Zgodnie z art. 6 dyrektywy Rady 92/12/EWG z 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (zwana dyrektywą horyzontalną) - podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji. Natomiast art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE nakazuje, by energia elektryczna podlegała podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora.

Z przepisów wspólnotowych wynika zatem, że w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostawy (sprzedaży) tej energii odbiorcy końcowemu. Przepisy te nie wskazują natomiast podatnika przy dostawie energii.