Jak rozliczyć wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do zagranicznego składu konsygnacyjnego

W praktyce wygląda to tak, że na terenie fabryki lub w jej pobliżu tworzone są magazyny, do których dostarczane są towary, ale producent staje się ich właścicielem w znaczeniu cywilnoprawnym dopiero w momencie pobrania ich do produkcji - zgodnie z zasadą just in time.

W tej sytuacji odbiorca jest znany już w chwili przywozu towarów do magazynu. Jest to często stosowana praktyka w przypadku branży motoryzacyjnej. Czas dostawy części zamiennych jest skrócony, a jednocześnie moment zapłaty za kupowane półprodukty jest przesunięty w czasie. Istnieją również consigment stock, czyli składy konsygnacyjne - magazyny pełniące funkcję pewnego rodzaju centrum dystrybucyjnego, w przypadku których dostawca w chwili sprowadzenia towarów do danego kraju nie zna zwykle odbiorców (w praktyce składy konsygnacyjne są często wykorzystywane w połączeniu ze strukturą komisową).

Jak regulują to przepisy unijne

Konstrukcja dostaw towarów do składów konsygnacyjnych przewidziana została w VI dyrektywie Rady z 17 maja 1977 r. (77/388/ECC), a następnie w 112 dyrektywie Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie podatku od wartości dodanej jako przepis fakultatywny.

Większość krajów Unii Europejskiej z powodzeniem wprowadziła konstrukcję składów konsygnacyjnych do swoich przepisów podatkowych, dzięki czemu podmioty zagraniczne dokonujące dostawy do tego rodzaju magazynów mogą uniknąć rejestracji i rozliczania VAT w kraju przeznaczenia towarów. Formalności związane z opodatkowaniem takich transakcji zwykle przenoszone są na nabywcę. Również polski ustawodawca od 1 grudnia 2008 r. wprowadził konstrukcję uproszczonej procedury przemieszania towarów do magazynów konsygnacyjnych w innym kraju Unii Europejskiej.