Jak ustalić miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomościami

Polska ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „nieruchomość”. Według Słownika języka polskiego PWN przez to pojęcie należy rozumieć dobra materialne nieruchome, nieprzenośne, takie jak place, budynki, lasy, majątek ziemski. Z Kodeksu cywilnego wynika natomiast, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem z nieruchomością mamy do czynienia w przypadku zarówno samych gruntów (obszarów ziemskich, terenów), jak i budynków (budowli) w potocznym rozumieniu tego słowa, czyli efektów działalności budowlanej, których cechą jest wyodrębnienie w przestrzeni i połączenie z gruntem w sposób trwały.

Według polskich przepisów ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest zawsze miejsce położenia nieruchomości (art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy). Do usług związanych z nieruchomościami przepisy zaliczają również usługi świadczone przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami, architektów oraz usługi nadzoru budowlanego. Jest to przykładowy katalog usług związanych z nieruchomościami. Możemy do nich zaliczyć również usługi: budowlane, remontowe, najem nieruchomości. Zasada ta stosowana jest tylko wówczas, gdy usługa związana jest z konkretną nieruchomością, możliwą do zlokalizowania co do miejsca jej położenia. Jeżeli w ten sposób nie można ustalić miejsca świadczenia usługi, to należy zastosować reguły ogólne ustawy o VAT i przyjąć, że miejscem jej świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę ma stałe miejsce prowadzenia działalności, a w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania (art. 27 ust. 2-6 i art. 28).